- พระไตรปิฏก ที่พระถงชัมจังคัดลอกมาบนกระดาษสา เป็นกระดาษที่อยู่ในยุคสุวรรณภูมิตอนต้นและตรงกับราชวงศ์ถังก่อนกุบไบลข่าน
- ที่สำคัญคือมีตัวอักษรไทยกำกับภาพ น่าจะเป็นพระนาม เราจึงรู้ว่าอักษรไทยมีแล้วในเวลานั้น ยืนยันไปถึง ยังไม่มีประเทศพม่า และเขมร
- อารยะธรรมและภาษาเขมรที่เป็นราชาศัพท์ ไทยไม่ได้ลอกเรียนแบบมาจากเขมรนะท่าน เป็นเขมรที่รับไปแล้วก็ใช้สำเนียงแบบเขมร
- เช่น นามตระกูล (นามสกุล)เขมรเพี้ยนเป็น เนียมตระโกล พระวิหาร์ เป็นวิเฮี๊ยะ สามรัฐ เป็นเสียมเรียบ ถวาย เสวย อะไรพวกนี้เขมรรับไปจากไทย แต่หูไม่ดีหรือพูดไม่ชัดก็ไม่รู้ได้มันจึงเพี้ยนไป
- พม่าถูกมอญเขย่า เจียนอยู่เจียนไป จึงจ้องจะเสียบรัฐใด ทางตองอูมัณฑเล เป็นประเทศจนถึงยุคกุบไบลข่านพิชิตยูนาน น่านเจ้า
- แล้วรุกตามกษัตริย์ที่หนีมาอังวะจนจับตัวได้ จีนสำเร็จโทษแล้วแล่เนื้อทาเกลือตากแห้ง เพื่อจะนำพระศพกลับไปจีนให้ได้
- มีในพงศาวดาร และมอบให้พม่าครองกรุงพุกามนับแต่นั้นมา นับแต่นั้นในหัวเมืองต่าง ๆ จึงแตกเป็นรัฐเล็กรัฐน้อย เพื่อเลี่ยงการส่งส่วยแก่จีน
- จีนเก็บส่วยจิ้มก้องที่ละรัฐจนอ่อนใจ นครรัฐก็เริ่มแข็งแกร่งขึ้น ตั้งราชวงศ์ขึ้น แล้วก็แก้ประวัติของตนไม่ให้เป็นญาติกับสุวรรณภูมิเสีย
- โดยยกบรรพชนและห้วงเวลาในศักราชให้เพี้ยนไปจากความจริง
- นาลันทาควรเป็นมหาวิหารที่เป็นสถานศึกษาของพรหมณ์มาก่อน ยามใดที่กษัตริย์เลื่อมใสพราหมณ์ก็สอนฤคเวท สามเวท
- ยามใดเลื่อมใสบูชาพระศาสนา ก็มีพระสงฆ์มาศึกษาพระธรรม เช่นเดียวกับตักศิลา ศาสนาเลยถูกเจือปนไปด้วย
- พราหมณ์คงบวชเป็นพระได้ ก็น่างงนะ เพราะบางทีวัดจัดบวชชีพรามหณ์ก็มี จะเอาไงก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
- พิษณุโลกสุโขทัยอธิบายว่าเป็นอารยะธรรมยุคเดียวกัน ภาพนี้เป็นเจดีย์เมืองพระพิษณุ ที่เป็นชื่อแบบชาวพระเวท แต่เต็มไปด้วยพุทธสถาน
- และมีการลบจารึกกับภาพเสียด้วยการทุบตรงที่ควรจะอ่านใจความได้
- กระดาษที่หลวงจีนอี้จิง พระถังซำจั๋งมีฉายาทางพระว่า “ เฮียนจาง” เป็นพระภิกษุจีนรูปหนึ่งในสมัยราชวงศ์ของฮ้องเต้ถังไท่จง
- ใช้จดพระคุมภีร์นั้น มีกรรมวิธีการผลิตจากการโขลกบดเยื่อกระดาษ แล้วใช้ตะแกรงผ้าช่้อนเยื่อให้มีขนาดบางขึ้นมาตากให้แห้งในนำ้ อาจมีส่วนผสมของแป้งกาวก็เป็นได้
- จากนั้นนำมาอัดให้แน่นด้วยลูกกลิ้งบดทับ ภาพที่ติดมาอาจเป็นลูกกลิ้งหล่อด้วยสำริดของสุวรรณภูมิ ประดิษฐ์ขึ้น
- ที่มักจะมีภาพกษัตริย์อยู่บนชิ้นงานที่สร้าง แปลว่าสุวรรณภูมิอาจผลิตเครื่องอัดกระดาษ ขายแก่จีนก็เป็นได้
- อย่างไรก็แล้วแต่ภาพที่เห็นนั้นกำกับตัวเลข ๒๕๖ - ๒๖๕ กระดาษจึงควรมีอายุราว ๑๑๔๒ ปีมาแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น